مزرعه‌داری دختر ایرانی در طبیعت وحشی نپال

به گزارش اخبار ما ، روزنامه خراسان در ادامه نوشت: «در این میان ، سفر یک تغییر موقتی ، یک یادگیری منحصر به فرد و پاسخ مناسب به میل سیری ناپذیر انسان برای کشف جهان است ، به ویژه اگر مقصد سفر به مکان های دست نخورده روی زمین باشد که افراد کمی در آن زندگی می کنند. می تواند بماند. “این است. در زندگی امروز اسلام شما گفتگوی ما را با هنرمندی می خوانید که با طبیعت عادت کرده است او را ترغیب به سفر و دور شدن از دنیای مدرن برای ایجاد مزرعه ارگانیک در نپال کند. چند سال پیش ، فاطمه نفیسی که در ایران و انگلستان تحصیل کرده بود ، تصمیم گرفت مزرعه ای علفی در نپال بسازد که به کوه ها و طبیعت معروف است. پس از مدتی این مزرعه بهشتی برای مسافران و گردشگرانی می شود که می خواهند طبیعت کوه های سرسبز هیمالیا را تجربه کنند. مسافران از سراسر جهان به این مکان می روند و تجربیات خود را در زمینه گردشگری و کشاورزی تبادل می کنند و از زیبایی های طبیعت لذت می برند.

من هیچ تجربه ای در زندگی در شهر ندارم

طراوت و سادگی طبیعت در وجود او نفوذ می کند و فاطمه نفیسی (31) خود را یکی از طبیعت نشان می دهد: “من افتخار می کنم که از بدو تولد در شهر زندگی نکرده ام.” روح او در خانواده آغشته به هنر بود و همچنین در زمینه معماری و مجسمه سازی دانشگاهی بود. فاطمه نفیسی زندگی در کوههای هیمالیا را در یک جمله توصیف می کند: “همزیستی با بلندترین کوهها ، که برای ساکنان آن منطقه محبوب و شگفت انگیز بود”. او در برابر وسوسه های زندگی در دنیای مدرن با همه محتویات و ابزارهای آن مقاومت کرد و لحظه ای از سفر در طبیعت را از دست نداد و در خلق آثار خود از آنچه از طبیعت الهام گرفته بود استفاده کرد. او در مورد اولین جرقه سفر خود به نپال گفت: “دلیل سفر من به این کشور به دانشکده ای که در انگلستان در آن تحصیل می کردم برمی گردد ، که خارج از شهر بود.” غذای مدرسه توسط دانش آموزان کشاورزی ارائه شد. در آنجا با زندگی خودکفایی مبتنی بر کشاورزی آشنا شدم. مدتی بعد ، در سفر به نپال متوجه شدم که اکثر مردم این کشور به کشاورزی مشغول هستند. برای یافتن زمین کشاورزی مناسب به مدت شش ماه به نپال سفر کردم. “این دوره برای شناخت مردم ، فرهنگ ، شیوه زندگی آنها ، صنایع دستی و ریشه های سانسکریت ، سازگاری با طبیعت و آب و هوای مختلف در ارتفاعات مختلف صرف شد.”

طعم وصف ناپذیر غذای ارگانیک

نپال در کشاورزی خودکفا است و اکثر نپالی ها از محصولات کشاورزی زندگی می کنند. به عنوان یک زن کشاورز ، تجربه کاشت ، ذخیره سازی و برداشت برای هر کشاورز خوشایند تلقی می شود و می گوید: البته مشکلات کشاورزی در هیمالیا به دلیل ارتفاعات زیاد و شرایط مختلف آب و هوایی نباید نادیده گرفته شود ، که این امر ارزش گیاهان را افزایش می دهد. محصولات تولید شده بدون شک ، ساکنان خارجی نمی توانند به تنهایی این کار را انجام دهند. مردم محلی در زمانهای مختلف کمک کردند و تکنیکهایی را که سالها از مادر طبیعت آموخته بودند به ما آموختند. “به طور کلی ، نپالی ها از مهمانان مانند آتشی استقبال می کنند که خانه ای را روشن می کند تا قلب آنها را روشن کند.”

ساخت مزرعه در طبیعت در نپال کار آسانی نیست

این کشور بدون خشکی در آسیای جنوبی ، 93 مین کشور بزرگ جهان ، دارای حدود چهار میلیون نفر جمعیت است و پایتخت آن کاتماندو است. موقعیت جغرافیایی نپال شامل زمین های حاصلخیز ، تپه های جنگلی و هشت کوه بلند در جهان از جمله اورست (که بلندترین نقطه جهان است) است و حضور مردم در هیمالیا حداقل به 11000 سال پیش برمی گردد. تولید چای ، برنج ، ذرت ، نیشکر ، سبزیجات ریشه ای و محصولات دامی شامل شیر و گوشت گاومیش ، نیازهای تغذیه ای آنها را برآورده می کرد. فاطمه در پی ایده ایجاد مزرعه خصوصی می گوید: “ابتدا ما از چشمه ای در جنگل آب آوردیم.” سپس نظافت مزرعه را شروع کردیم. مزرعه 20 سال سالم بود و حفر و هرس بوته های خاردار 10 ماه طول کشید تا زمین را برای کشت آماده کرد. به همین ترتیب ، ما یک گلخانه برای رشد بذرهای مورد نیاز خود ایجاد کردیم. سپس ، با کمک تکنیک ها و ابزارهای محلی ، ساخت مزرعه ای را در این بیابان آغاز کردم. کاشت محصولات ارگانیک در همه جا آسان نیست ، حتی اگر مرتباً باران ببارد. طبیعت نپال به دلیل اندازه بی نظیر آن برای همه شکل گرفته است. با طوفان کوچکی در هیمالیا ، به سرعت از قدرت عظیم آن آگاه می شوید. نپالی ها می دانند که برای زنده ماندن به طبیعت نیاز دارند. در حقیقت ، طبیعت به آنها زمین داد تا سبزیجات ، هیزم پرورش دهند تا بتوانند برای زنده ماندن غذا و آب بپزند. به همین دلیل است که نپالی ها به طبیعت احترام می گذارند و از آن به خاطر زندگی ای که در اختیار آنها قرار می دهند تشکر می کنند. “پس از 9 سال نگاه به طبیعت از این منظر ، ارتباط من عمیق تر و درک من از قدرت طبیعت بیشتر است و بدون شک آگاهی من از محیط اطرافم افزایش یافته و سادگی زندگی را به من آموخت.”

گردشگران از مزرعه ما غذا می خرند

صنعت گردشگری به ویژه در اطراف کاتماندو در حال پیشرفت است و گردشگرانی که برای پیاده روی به هیمالیا سفر می کنند از مهمترین منابع درآمد نپال هستند. نفیسی گفت: “من در این کشور عمدتا در زمینه کشاورزی و تهیه غذا برای گردشگران خارجی کار می کنم.” برای مسافران این کشور ، طبیعت زیبا ، مرتفع ترین رشته کوه در جهان ، مردم آرام و ساده از همه مهمتر است. در طول اقامت بسیاری از مسافران به کوه (بالای رامچه) می آیند که مزرعه ما در یک دامنه واقع شده است. در مقابل رشته کوه آنا پورا فضایی داریم که گردشگرانی که به اینجا می آیند از طبیعت لذت می برند و یوگا تمرین می کنند. از سوی دیگر ، همه از غذای ارگانیک تازه از مزرعه ، که روی آتش پخته می شود ، می خورند. »

زندگی در شهر آسان تر است ، اما جذاب نیست

نپال از شمال با چین و از جنوب ، شرق و غرب با هند همسایه است ، بنابراین از نظر فرهنگی و تاریخی به هند نزدیک است. نفیسی درباره تاثیر همسایگی با هند گفت: “نپالی ها مردم کوهستان هستند و هندی ها مردمان سرزمین های کم ارتفاع و حاصلخیز هستند.” هند یک کشور صنعتی است و محصولات آن واردکننده اصلی نپال هستند. به دلیل شرایط آب و هوایی متفاوت ، شیوه زندگی آنها بسیار متفاوت است ، اما نمادهای یکسانی دارند. شصت درصد از جمعیت نپال را هندوها تشکیل می دهند که از جنوب و جلگه ها به شمال آمده و در کوه ها مستقر می شوند. نپال یکی از معدود کشورهایی است که مردم آن می توانند بدون ویزا وارد هند شوند و هند تنها کشوری است که روپیه نپال در آن ارزشمند است. »

در عین حال ، او معتقد است ، زندگی شهری در رفاه مطمئناً راحت تر و نگران کننده تر از زندگی در اعماق طبیعت است ، اما جذاب نیست و قیمت این رفاه سطحی فاصله بین ما و ارزشهای طبیعت است. ما بخشی از آن هستیم و نگرانی های آن به تدریج فراموش می شوند. با افزایش درک طبیعت از طبیعت ، من همیشه مجذوب قدرت آن می شوم. شناخت آب ، خاک ، باد ، آتش و روح طبیعت تا کنون ارزشمندترین تجربه برای من بوده است. نپال شاید یکی از معدود مکانهایی باشد که زندگی مردم آن کاملاً با طبیعت در ارتباط است. مردم به کوههای مادرشان می روند تا از او به خاطر آنچه به آنها می دهد (آب ، چوب ، خاک ، غذا و غیره) تشکر کنند. “احترام آنها به طبیعت به من انگیزه زیادی می دهد.”

آره! به سختی ارزشش را دارد

به طور کلی ، کشاورزی ارگانیک در نپال غیر معمول نیست و کشاورزی ارگانیک را می توان از مردم منطقه آموخت. از کاشت و استفاده از محصولات برنج گرفته تا سبزیجات مختلف و آشنایی با کودهای طبیعی ، آفت کش های طبیعی ، زندگی با دام و تهیه تمام مواد غذایی مورد نیاز ، محصولات لبنی و تخم مرغ. از او می پرسم ، آیا تا به حال از سختی های زندگی در طبیعت و حوادث غیرقابل پیش بینی اش اذیت شده است؟ ارزششو داره؟ وی گفت: “همانطور که گفتم ، این به هیچ وجه آسان نیست و تنها 10 ماه طول کشید تا کشور ما آماده کشت شود.” سپس شروع به کاشت و راه اندازی گلخانه برای رشد بذرهای مورد نیاز خود کردیم که بسیار حساس است. در پاسخ به س yourال شما در مورد اینکه آیا این ارزش دارد یا خیر ، باید بگویم که بستگی به این دارد که مردم چگونه مشکلات را تعریف می کنند و چگونه به جهان نگاه می کنند. “به نظر من ، بله ، ارزش آن را ندارد.”

انتهای پیام